Açıklama
Helenistik Felsefe ile Hristiyanlık dini arasındaki etkileşim ve uzlaşım dönemi olan Altın Dönem, aynı zamanda Hristiyanlık dogmalarını, Yunan düşüncesinin terminoloji ve kavramsal çerçevesiyle de ifade etme dönemidir. Altın Dönem’in en önemli düşünürlerinden birisi de Origenes Adamantıus (M.S. 185-253)’tur. Bu dönemde Hristiyan dogmalarıyla ilgili tartışmalar son ve kalıcı şeklini kazanmıştır. Origenes’de, Hristiyanlığın asli günah, düşüş, teslis ve cisimleşme gibi dogmalarını, felsefi bir görüşle hem akıl hem de imanın ışığında açıklamaya çalışmış ve Hristiyanlıkla klasik felsefenin sentezine giden yolda ciddi adımlar atmıştır.
Bu çalışma, Hristiyanlığı Yunan felsefesi düşüncesiyle kaynaştırma Origenes’in ruh ve kötülük anlayışını ele almaktadır. Origenes’in Hristiyanlık inancına felsefi bir temel kazandırma çabası onu zaman zaman kilisenin resmi öğretisiyle aykırı görüşlere götürmüş ve kendisinin Hristiyan cemaatinden kovulmasına sebep olmuştur. Bu nedenle Origenes, bir felsefeci olarak ele alınıp, görüşlerinin gün ışığına çıkartılması, özellikle Hristiyan dogmalarını anlamak için önem taşımaktadır. Bu eserde felsefi bakışla, ruh ve kötülük problemi Origenes örneğinde tartışmaya açılmaktadır.